مجازی سازی (Virtualization) به تکنولوژی اطلاق می شود که، برای برپایی لایه ای مابین دشوار اسباب سیستم های کامپیوتری و نرم اسباب ی که روی آن اجرا می شود، طراحی شده است. البته این طراحی با در نظر دریافت یک دیدن عمدتا منطقی نسبت به منابع مصرفی صورت پذیرفته است، تدبیر مجازی سازی (Virtualization) دو دستاورد عمده داشته است: نخست اینکه اساسا به شما این توانایی را می دهد که دسته جمعی از سرور ها را به عنوان اندوختگاه یکتای منابع محاسباتی به سیستم عامل ها بشناسانید، دوم اینکه این راهکار به شما فرمان ی تاسیس چند سیستم عامل بر روی یک سرور بطور مقارن را می دهد.

پارتیشن بندی در مجازی سازی شیوه خویش را دارد، به گونه ای که یک سرور فیزیکی را به چندین سرور بخردانه تقسیم می نماید. به محض تقسیم سرور فیزیکی، هر سرور بخردانه می تواند به طور مستقل سیستم عامل و برنامه هایش را اجرا نماید.

در دهه ی ۱۹۹۰، مجازی سازی (Virtualization) فقط برای برپایی محیط کاری آزمایشی برای کاربر پایانی بر روی یک Framework مشکل افزاری کاربرد می گردید و اگر شما یک مدیرIT بودید و دربایستن به آزمایش یک برنامه جدید بر روی محیط ویندوز یا لینوکس را داشتید از این فناوری بهره‌گیری می کردید.

اما با پیدایش معماریX86 و کامپیوتر های نه چندان ارزان و سطح پایین، مجازی سازی (Virtualization) لغایت حدی از اوج به ذیل آمد و بیشتر شبیه یک مد زودگذر تلقی می شد. پیشروی کمپانی های پرکار در زمینه ی مجازی سازی، یعنی VMware، که اکنون اعتبار خاصی برای خود به دست آورده، در دهه ی ۹۰ میلادی، نخستین نسخه ی این تکنولوژی را برای معماری x86 روانه ی بازار نمود، که در واقع بذری برای رونق کنونی این تکنولوژی بوده است.

چرا باید به سمت مجازی سازی (Virtualization) حرکت نمود؟

مجازی سازی به انگیزه نشانه دادن مزایای ملموس و بسیار خویش باعث شده لغایت کمپانی های گسترش دهنده ی نرم اسباب نیز ناگزیر از این تکنولوژی در پسینیان محصولات خود استفاده نمایند و از آنجا که بعضی این نرم اسباب ها در صنایع به کار می روند، برآیند اینکه برای حفظ طاقت رقابت، استفاده از مجازی سازی در صنعت باره توجه بیشتری قرار گرفته است.

در حال حاضر ادغام سرور ها گرد از خوشایند ترین فعالیت ها در مجازی سازی است. مجازی سازی به راستی به سنگ بنای صرفه جویی اقتصادی در منابع هر شرکت تبدیل شده است. تحلیل گران صنعت گزارش می دهند که چیزی بین ۶۰ تا ۸۰ درصد از دپارتمان های IT به دنبال اجرای پروژه های ادغام سرورهایشان هستند و بدیهی است که در راستای اجرای این کار شرکت ها شاهد صرفه جویی قابل پروا در خرج هایشان خواهند بود.

از سایر مزایای مجازی سازی (Virtualization) می طاقت به تفریق مصرف انرژی و سهولت در مدیریت سرور اشاره کرد. در ضمن برتری کلیدی دیگر این فناوری، نرمش پذیری می باشد. زیرا در پیرامون مجازی، انتقال، آرشیو، بهینه سازی تکه ها و … زیاد انعطاف پذیر می باشد.

دیگر توانایی ها و قابلیت های مجازی سازی که زیاد ارزشمند هستند عبارتند از: High Availability ، Disaster Recovery و مدیریت حجم کاری (Workload Balancing).

مجازی سازی (Virtualization)

مجازی سازی (Virtualization) چگونه به کسب و کار کمک می نماید ؟

علاوه بر مسئله ی صرفه جویی اقتصادی، مجازی سازی (Virtualization) می تواند چابکی کسب و کار یک شرکت را به طور قابل ملاحظه ارتقا دهد. کمپانی هایی که از Clustering، Partitioning، مدیریت حجم کاری (Workload Management) و دیگر تکتیک های مجازی سازی در پیکربندی دسته جمعی از سرور ها برای سهم برداری از منابع کاربرد می کنند، در مواجهه با دگرگونی ها دربایستن های محیطی در استفاده از منابع خویش چگونگی بهتری دارند.

تفاوت بین گونه ها شیوه های مجازی سازی (Virtualization):

در حالت کلی سه نوع دسته بندی در مجازی سازی وجود دارد:

مجازی سازی بر پایه فضای اندوخته سازی: فضاهای ذخیره سازی فیزیکی را با فضاهای ذخیره سازی دستگاه های موجود در شبکه با هم ادغام می کند به طوری که امثال یک دستگاه اندوخته سازی وانمود می کند .
مجازی سازی بر پایه شبکه: ترکیب منابع در یک شبکه و دسته پهنای باند در دسترس به کانال های مستقل، که توانایی برگزیدن دیتا شدن به سرورها یا دستگاه های خاص در یک سررسید را دارا می باشند.
مجازی سازی مبتنی بر سرور: در این حالت، طبیعت فیزیکی سرور ها از آنگونه شمار و شناسه ی سرور ها، پردازنده ها و سیستم عامل ها از نرم اسباب هایی که بر روی آن ها در حال اجرا می باشند، نهان می شود.

البته قابل ذکر است که استحصال معمول از مجازی سازی متوجه دسته بندی نوع سوم یعنی مجازی سازی مبتنی بر سرور می باشد زیرا در بازار به طور گسترده ای باره استقبال پیمان گرفته است.

منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Virtualization